โคลงสี่สุภาพบทที่ถือว่าเป็นต้นแบบของการแต่งโคลงสี่สุภาพในเรื่องฉันทลักษณ์ต้องยกให้บทนี้เลย เพราะมีการเเสดง เอกโทษ โทโทษ (วรรณยุกย์เอก โท) ด้วยรูปวรรณยุกต์เลย ส่วนบทอื่นๆอาจให้คำที่ออกเสียง เอก หรือ เสียงโท แทน
เสียงลือเสียงเล่าอ้าง อันใด พี่เอย
เสียงย่อมยอยศใคร ทั่วหล้า
สองเขือพี่หลับไหล ลืมตื่น ฤาพี่
สองพี่คิดเองอ้า อย่าได้ ถามเผือ